۱۳۹۲ فروردین ۲۱, چهارشنبه


ای خانه ویرانی ، سرای سرگردانی
جهان جنون می گیرد ، وقتی مرا می خوانی
ای میهن جان مرده گی ، خاک پریشان مردگی
یاد کدامین غنچه ای ، در فصل ویران مردگی
زیبای در زنجیر من ، غول جراحت پوش من
Photo: ‎من شرم می کنم از اینکه بخواهم به مردم بوشهر تسلیت بگویم! نسل سوخته بعد از انقلاب ****************************** در زلزله‌ روز سه شنبه بیستم فروردین که مناطقی از استان بوشهر را لرزاند، بر اساس گزارش های رسمی در روز اول حادثه، دست‌کم ۳۷ نفر کشته و ۸۵۰ نفر زخمی شدند. من شرم می کنم از اینکه بخواهیم به مردم بوشهر تسلیت بگویم! من شرم می کنم از اینکه بخواهم به مردم آذربایجان تسلیت بگویم! من شرم می کنم از اینکه در کشورم سالهاست زلزله قربانی می گیرد و خانواده های ایرانی را به مصیبت می نشاند، اما: اما دولت حاکم بر سرنوشت ملتم ، میلیاردها دلار را صرف لجبازی های احمقانه خود می کند! اما حاکمیت ولایت فقیه میهنم را به خان یغمای هر نابکاری بدل ساخته است که با سر و سری با قدرتمداری ، مال ملت را چپاول می کند! اما نابخردی و ناکارآمدی حاکمان سبب شده است تا کشورمان منزوی ترین ها شود و بنیان های اقتصادی و اجتماعی اش در حال فروپاشی! اما ده ها و صدها میلیارد دلار ثروت ملت به هدر رود، در حالی که صرف بخشی از این ثروت می توانست ایمنی را برای هم میهنانم به ارمغان آورد! و در همان حال سبب شرد اقتصادی و بهبود اوضاع اقتصادی مردمم شود! اما… راستی فردا قرار است به کجا تسلیت بگوییم؟! به کدام شهروند ایرانی؟! همسایگان ثروت مردم ما را به یغما می برند، حاکمان برخان یغما نشسته دار و ندار ملت را چپاول می کنند و … ایران هر لحظه ضعیف تر و مصیبت زده تر! کاش بجای تسلیت گفتن به هم میهنان مصیبت زده، فریاد بر سر حاکمان بلند کنیم که چرا ثروت این ملت را بر باد می دهند، جای آنکه چاره ای برای مصایب این سرزمین اندیشه شود! تا به کی مرثیه خوانی؟ این مصیبت ها بیش از آنکه حاصل بی رحمی طبیعت باشد، حاصل نابخردی خودماست! … کیوان فروزان‎
ارسال شده توسط در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)