۱۳۹۲ فروردین ۲۶, دوشنبه

این عکس حرف ها برای گفتن دارد ... برای من و شماییکه یک عمر کور و کر هستیم !


مردم ( کودک ، سالمند ، زن و مرد )

قربانیان جاه طلبی و جنگ
و البته میز های چوبی به رنگ قهروه ای
که پشت آن مردان مرگ برای زندگی نقشه می کشند ...

مرزها را چه کسانی کشیده اند که برخی اینگونه حیوان وار و وحشیانه برای تنگ تر نشدن اش از سپر های انسانی هم دریغ نمی کنند ؟!!

خاک من تنها شکل یک گربه نیست ، شکل کفش و چکمه نیست ... این کودک هم عضوی از خانواده ی من است و این زن هم می توانست مادر من باشد ...

زندگی من در سرزمین گربه نیست ، من در زمین زندگی می کنم ... آسمان همه جا همین رنگی است .

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر