آنهاییکه دنبال دلیل پشت کردن نسل انقلاب خوش عاقبت به آن و خصوصاً دهن کجی و ضدیت با ضوابط ابلهانه تحمیل شده به جامعه میگردند، راه دوری نباید بروند. به مصائب و درد دل دختران ایرانزمین گوش هوش فرا دهند.
" سال ١۹۹۹دقیقاً در سالهای ریاست جمهوری محمد خاتمی من داشتم در یکی از خیابانهای تهران قدم میزدم، شانزده سال داشتم، گرمای هوا ۴٠ درجه بود و من شال سبکی بر سر داشتم.
آنروز یک آدم بنیادگرا پشت من اسید پاشید. بدن من سوخت و شوکه شده بودم.
تا یکسال و نیم بعد از آن من لباس پسرانه میپوشیدم موهای سَرم را میتراشیدم و صدایم را کُلفت کرده بودم چون نمیتوانستم بدنم را تحمل کنم.
پدر و مادرم خیلی نگران بودند، چون اگر معلوم میشد من زن هستم نه مرد، حتماً سخت مجازات میشدم."
رهایی دور نیست، اصلاً دور نیست.
" سال ١۹۹۹دقیقاً در سالهای ریاست جمهوری محمد خاتمی من داشتم در یکی از خیابانهای تهران قدم میزدم، شانزده سال داشتم، گرمای هوا ۴٠ درجه بود و من شال سبکی بر سر داشتم.
آنروز یک آدم بنیادگرا پشت من اسید پاشید. بدن من سوخت و شوکه شده بودم.
تا یکسال و نیم بعد از آن من لباس پسرانه میپوشیدم موهای سَرم را میتراشیدم و صدایم را کُلفت کرده بودم چون نمیتوانستم بدنم را تحمل کنم.
پدر و مادرم خیلی نگران بودند، چون اگر معلوم میشد من زن هستم نه مرد، حتماً سخت مجازات میشدم."
رهایی دور نیست، اصلاً دور نیست.
هر تلافی را نباید به بی بندباری فروخت
پاسخحذف